Jak nauczyciel może pomóc uczniowi z dysleksją - wskazania szczegółowe
1.Posadzić ucznia blisko siebie - aby móc obserwować i pomóc gdy będzie miało trudności - dziecko siedzące blisko lepiej koncentruje uwagę; dziecko chętniej zwróci się o pomoc gdy nie musi przechodzić przez całą klasę - (szczególnie
ważne w odniesieniu do uczniów młodszych).
2.Nauczyciel powinien wyraźnie pisać, w przypadku młodszych uczniów zwracać uwagę czy nadążają z pisaniem.
3.Sprawdzać poprawność zapisu, co jest przedmiotem pracy domowej - dzieci te mają tendencję do zniekształcania informacji, np. strona 36 zamiast 63.
4.Uczeń dyslektyczny ma osłabioną funkcję pamięci - wymaga dłuższego czasu aby zapamiętać wiersz albo tabliczkę mnożenia. Materiał powinien być dzielony na mniejsze całości. np. nie cały wiersz od razu tylko pierwsze 2 zwrotki.
5.Z powodu trudności z szybkim przypominaniem - cierpliwie czekać na odpowiedź, ewentualnie zadawać pytania pomocnicze.
6.Zachęcać dziecko do stałego używania słownika ortograficznego i innych
pomocy.
7.Prace pisemne oceniać pod kątem merytorycznym - treści, wiedzy, kompozycji, stylistyki.
8.Nie obniżać oceny za błędy ortograficzne - wskazać możliwość poprawienia błedów,
9.Dyktanda w klasach I - III można zastąpić pisaniem z pamięci.
10.Nie obniżać oceny z prac pisemnych za "brzydkie pismo
Nauczyciel powinien unikać stwierdzeń silnie negatywnych "nie", "źle" "to nie na temat" zasugerować poprawny kierunek wypowiedzi, rozwiązania zadania itp.
Nauczanie będzie efektywne jeśli nie będzie się opierało na emocjach negatywnych, lj strachu, poczuciu wstydu, niepewności, bezradności, lecz na emocjach pozytywnych - zainteresowaniu, zaciekawieniu.
Dyslektykowi często towarzyszą zaburzenia emocjonalne. Z reguły mają one charakter wtórny, gdyż są skutkiem długoletnich niepowodzeń szkolnych. Najpoważniejsze konsekwencje nieprzezwyciężonych trudności w nauce czytania i pisania to neurotyczny rozwój osobowości lub wystąpienie zaburzeń motywacji do nauki i pracy nad sobą.